Vista generau d’un cornèr dera sala damb ua escultura d’Agapit Vallmitjana.
Ena sua joenessa, Joan Abelló i Prat (Mollet del Vallès, 1922 - Barcelona, 2008) coneishec e tractèc diuèrsi artistes damb es quaus establic relacions de complicitat. Eri enriquiren eth mon d’aqueth Abelló principiant, avid de saber causes. E non sonque damb es sòns ensenhaments tecnics, mès en tot transmeter-li es ressons dirèctes de tota ua epòca passada qu’eri auien viscut intensament.
Eth mèstre catalan de qui Abelló mès apròp estèc ère Carles Pellicer, pintor resident en París pendent fòrça ans, que, en compdes de cercar-i es novetats der impressionisme, s’endintrèc en mon dera grana pintura academica francesa e siguec fòrça apròp d’un des grani nòms dera pentura pompièr, William Bouguereau.
Entre aguesti vielhs mèstres qu’inícien eth recorrut dera exposicion permanenta, tanben i a bèri escultors, fòrça actius e destacadi ena Catalonha dera dusau mitat deth sègle XIX, coma Agapit Vallmitjana e Josep Campeny, damb dus busts femenins, allegoric er un e folcloric er aute, que representen ua manèra alavetz fòrça estenuda de concéber era escultura coma element decoratiu, a ua passa deth bibelòt.
