Vista dera òbra de Josep M. de Sucre ena sala corresponenta as prumères avantgardes.
Mentre qu’en Catalonha se formaue e trionfaue eth naucentisme, ena rèsta deth mon occidentau se produsie, en camp der art, ua ruptura fòrça mès drastica. Tota era tradicion artistica occidentau, que s’auie iniciat damb Giotto e auie culminat damb es impressionistes, se trinquèc en tot dar pas a ues escòles iconoclastes que replantejaven er art dempús des sues origines.
Un des grani protagonistes —dilhèu eth mès gran— d’aguest viratge, que recebec eth nòm generic d’avantgardisme, siguec Pablo Picasso, un andalós criat en Catalonha, representat ena colleccion deth musèu, damb ua òbra des ans seishanta.
Ad aguesta madeisha generacion aperten eth barcelonés Juli González, que siguec un des grani representants dera naua escultura abstracta de hèr, damb formes que soent interpretaue tanben en diboishi.
Eth corrent dilhèu mès caracteristic der avantgardisme siguec eth surrealisme, damb Salvador Dalí coma maxim exponent. Abelló n’artenhec fòrça pèces, non sonque òbres artistiques, mès tanben documents escriti.
Sense mòir-se de Catalonha, bèri auti personatges son en correlacion tanben damb era avantgarda, coma er escrivan e dempús pintor Josep Maria de Sucre, e tanben Ramon Calsina, aparentament un pintor tradicionau, mès que creaue un mon oniric personau e estonant, plan sòn, sense precedents e independent de quinsevolha escòla d’avantgarda.
