Un detalh dera Sala Prològ, er auditòri der MVR, a on comence era visita.
Eth prumèr des audiovisuaus, dera trentia que i a en musèu, ei eth que vos resèrve era Sala Prològ. Un audiovisuau qu’explique, a grani trèti, quini son es cambiaments que i a agut en camp d’un sègle ençà.
E ei que non tostemp portar ua sièta plena a taula a estat tan facil coma ac ei ara. Era vida, en mon rurau, tostemp ère malaisida e precària. Lèu tot çò que se hège, de d’ora o de tard, ère per imperiós besonh de subsisténcia. Er esfòrç, era paciéncia e er estauvi an estat protagonistes dera vida en mon rurau enquia aué.
Pendent era visita, se mòstre coma viuien e trabalhauen es nòsti pair-sénhers, e eth mon e era cultura que compartiren e transmeteren.
E tanben se mòstre coma, damb era industrializacion deth camp, tot aguest mon rurau cambièc e s’anèc transformant enquia arribar ath present: un present urban. Un present que, ara, mos demane era nòsta complicitat entà redreçar era prigonda peada qu’auem deishat sus eth territòri.
Eth mon rurau a legat un patrimòni culturau, tecnologic, biologic, economic e païsatgistic immens, qu’aguest musèu vò méter en relèu.
