Eth quatau estatge deth bastiment ancian der MVR mòstre es diferenti metòdes de conservacion tradicionau.
Pendent sègles, era cultura deth mon rurau se fondamentèc en estauvi, era conservacion e era autosuficiéncia. Solament se i auie excedenti, eth destin dera cuelheta ère eth mercat. Eth mercat ère er espaci propici entà aquerir aqueri bens que se n’auie mestièr e que non s’auien, ath delà d’un lòc a on se mantiegen convèrses, tractes, amassades e relacions.
Era vida demanaue ua planificacion sevèra, plan diferenta dera improvisacion damb qu’acomplim eth programa des nòsti dies. Calie sauvar e conservar aliments entar iuèrn, que non sonque ère long, mès que se’n hège.
Aqueth qui possedie un uart e un corrau ja auie fòrça de guanhat, pr’amor qu’ère tant coma díder que dispausaue d’ua recodina plan provedida. Es semes, es consèrves, es salasons, es embotits, era saumoira, es horcs de cebes e d’alhs, es rams d’èrbes entà codinar, es ueus enterradi eth cauç, etc. Ues causes, penjades o enramades; es autes, plan dispausades sus es palmars… Tot açò se mòstre ath darrèr d’un hilat que pòt hèr a brembar eth des corraus, en un desplegament que ditz fòrça dera riquesa provedidora deth mon rurau.
